एजेन्सी -पुष्पाः द राइज’की स्टार रश्मिका मण्डन्नालाई नेशनल क्रसको ट्याग दिइएको छ । अभिनेत्री प्रायः आफ्नो लुक्सका कारण चर्चामा रहने गर्छिन् । रश्मिकाले २५ वर्षको उमेरमा नेशनल क्रसको उपाधि हात पारिन् । अभिनेत्रीले सामाजिक सञ्जालमा आफ्नो पोस्टले फ्यानलाई सधै आकर्षित गर्ने गरेकी छिन् । नायिकाहरू प्रायः लाइमलाइटमा हुन्छन्।
आज हामी नायिकाको आलिशान बंगला तथा लक्जरी गाडीहरुका बारेमा जानकारी दिदैछौ । इन्डस्ट्रीकी चर्चित अभिनेत्री रश्मिका मन्डन्ना पछिल्लो केही महिनादेखि चर्चामा छिन् । अभिनेत्री रश्मिका मन्डन्नाले आफ्नो आकर्षक लुक्स र मुस्कानले लाखौंको मनमा आफ्नो स्थान बनाएकी छिन् । उनले हरेक महिना वा बर्षमा कति पैसा कमाउँछिन् र अभिनेत्रीलाई के मन पर्छ यसका बारेमा जानकारी दिदैछौ । दक्षिण अभिनेत्री रश्मिका मन्डन्नाको कुल सम्पत्तिको कुरा गर्दा अभिनेत्रीको कुल सम्पत्ति करिब २८ करोड रहेको छ ।
यो संख्या सन् २०२१ को हो। अभिनेत्री रश्मिका मन्डन्ना ट«लिउडमा सबैभन्दा धेरै कमाउने अभिनेत्री हुन् । अभिनेत्री रश्मिका मन्डन्नाले सन् २०१६ बाट आफ्नो करियर सुरु गरेकी थिइन् । प्रारम्भिक चरणको कुरा गर्ने हो भने, अभिनेत्रीले आफ्नो करियरको प्रारम्भिक चरणमा १५ करोड रुपैयाँ कमाएकी छिन्। अभिनेत्रीले सबैभन्दा धेरै पैसा फिल्मको तलब र ब्रान्ड एन्डोर्समेन्टबाट पाउँने गरेकी छिन् ।
अभिनेत्री रश्मिका मन्डन्नाले सन् २०१६ मा डेब्यु गरेकी थिइन् । सन् २०२२ मा डेब्यु गरेपछि अभिनेत्रीले मासिक ३० देखि ४० लाख रुपैयाँ कमाउँने गरेकी छिन् । रिपोर्टको विश्वास गर्ने हो भने रश्मिका मन्डन्नाले एउटा फिल्म गर्न करिब ४ करोड भारु लिन्छिन् । कुनै पनि प्रकारको ब्रान्ड र विज्ञापनको प्रचार गरेबापत उनी १५ देखि २० लाख रुपैयाँसम्म शुल्क लिन्छिन् ।अभिनेत्री रश्मिका मन्डन्नाको कर्नाटक र चेन्नईमा लक्जरी भिला रहेको छ ।
यसको लागत अनुमान गर्न गाह्रो छ। तर समाचारलाई विश्वास गर्ने हो भने उनको लक्जरी भिलाको मूल्य करिब ६ करोड भारु रहेको छ । यस बाहेक अभिनेत्रीको दिल्ली मुम्बई हैदराबादमा पनि धेरै सम्पत्ति छ। जसको मुल्य करोडमा छ । अभिनेत्री रश्मिका मन्डन्ना लग्जरीयस कारको शोखिन रहेकी छिन् । आफ्नो लक्जरी गाडीको कुरा गर्दा उनीसँग क्वि थ्री हुडी केटा मर्सिडिज बेन्ज सी क्लास जस्ता कारहरू छन्। यदि यी कारको मूल्यको कुरा गर्ने हो भने यी कारको मूल्य करिब ३ करोड रुपैयाँ पर्छ । नायिका विलासी जीवन बिताउन मन पराउँछिन् ।
महेन्द्रनगर (दोधारा चाँदनी) –
कञ्चनपुरको महाकाली नदी बगरमा किसन सोनाहको परिवार वालुवा छान्न र गिट्टी कुट्नमा व्यस्त छ । छेउमा साढे दुई वर्षको नाति रोइरहेको छ तर यो परिवार भने बच्चाको रुवाईलाई खासै वास्ता नगरी काम सकाउन तल्लिन छ ।
भीमदत्त नगरपालिका-१२ ऐरीका ४५ वर्षीय किसन सोनाहको परिवारले प्रत्येक वर्ष नौ महिना यसैगरी बगरमा बिताउँछ । परिवारको खर्च जुटाउनका लागि आफूहरुसँग यसको विकल्प नभएको किसन सोनाहको भनाइ छ । भीमदत्त नगरपालिका वडा नं १२ र १३ मा लामो समयदेखि बसोबास रहेका अल्पसङ्ख्यक सोहान जातिको आयस्रोतको मुख्य आधार नै महाकालीको बगर बनेको छ ।
“बर्दियातिर हाम्रो समूदायका मानिसले सुन छान्ने काम गर्छन्”, उहाँले भन्नुभयो, “तर यहाँ सुन भेटिदैन र बालुवा छान्ने र गिट्टी कुट्नुको विकल्प छैन ।” आफूसहित श्रीमती, छोरा, बुहारी सबैजना गिट्टी कुट्नमा व्यस्त यो परिवारका लागि साढे दुई दशकदेखि महाकालीको बगर आम्दानीको स्रोत बनेको छ । यो परिवारले यसरी हरेक दिन खटिँदा मासिक रु २५ हजारसम्म कमाउने लक्ष्मी सोनाहले बताउनुभयो ।
“चामल किन्नेदेखि बिरामी हुँदा ओखती किन्नका लागि समेत यो परिवारले यही बगरमा दैनिक कडा परिश्रम गर्दै आएको छ”, लक्ष्मी सोनाहले रासससँग भन्नुभयो, “दिनभरको कमाइ नगरे साँझ विहान घरमा चुल्हो बल्दैन ।” चुनावको समयमा भोट माग्न आउने राजनीतिक दलका नेताहरुले समूदायको हितमा काम गर्ने भन्दै कैयन आश्वासन दिए पनि चुनाव जितेपछि भने बिर्सिने गरेको उहाँको गुनासो छ ।
त्यसैगरी पाँच वर्ष भारतको महाराष्ट्र र गुजरातमा मजदुरी गरेर स्वदेश फर्किनुभएका अशोक सोनाह पनि बगरमै मजदुरी गर्न व्यस्त हुनुहुन्छ । प्रत्येक वर्ष असोजदेखि जेठसम्म यो समूदायका अधिकांश सदस्यले बगरमै पसिना बगाउने उहाँको भनाइ छ ।
“हाम्रो तीन पुस्ता अहिले यही बगरमा व्यस्त छ”, उहाँले भन्नुभयो, “सरकारले हाम्रो जस्तो समूदायका व्यक्तिलाई सीप सिकाएर रोजगारी दिएको भए राम्रो हुन्थ्यो ।” अशोकले हजुरबुवादेखि आफूसम्म यही बगरमा काम गरिरहेको बताउनुभयो ।
अहिले महाकालीमा प्रतिट्रली बालुवा रु एक हजार र गिट्टी रु एक हजार आठ सयमा बिक्री हुन्छ । “पूरै परिवारले चार दिनमा एक ट्रली गिट्टी छान्न सक्छौँ”, उहाँले भन्नुभयो, “पहिले भुजेलातिर सङ्कलन गथ्र्यौ अहिले झोलुङ्गे पुल क्षेत्रतर्फ सरेका छौँ ।”
ओदालीका ५५ वर्षे चन्द्रकला सोनाह पनि बुहारी सुनितासँगै बगरमा गिट्टी कुट्न व्यस्त हुनुहुन्छ । “हाम्रो परिवारको दैनिकी त यही बगरका ढुङ्गासँग लड्नु हो”, सुनिताले भन्नुभयो, “बगरमा दिनभर काम गर्न पाइयो भने घरमा चुल्हो बल्छ ।”
दुई नातिलाई स्कूल पठाएर आफूहरु बगरमा आएको चन्द्रकला सोनाहले बताउनुभयो । “छोरो काम गर्न कतार गएको छ”, उहाँले भन्नुभयो, “खेतिपाती गर्न खेत नभएपछि बुहारी र म बगरमै काम गर्न आउँछौँ ।” उहाँले नौ महिना बगरमा पसिना बगाएपछि बाँकी समय गाउँघरमा मजदुरी गर्दै आएको बताउनुभयो ।
“केही वर्ष गाउँघरमा घर बनाउनेदेखि अरु काममा ज्याला मजदुरीसमेत गरेँ”, सुनिताले भन्नुभयो, “गाउँमा काम गरेको पैसासमेत समयमा नपाउने भएपछि फेरि बगरमै आए ।”
उहाँले केही समयअघि बाख्रापालन, कुखुरापालन तालिम सञ्चालनका लागि समूदायले पहल गरे पनि सरोकारवाला निकायबाट कुनै सुनुवाइ नभएको गुनासो गर्नुभयो । “गाउँमा सिलाइकटाइको सीप सिकेर काम गरौँ भन्दा पनि पाइन, त्यसैले बगरमै काम गर्नु परेको छ”, उहाँले भन्नुभयो ।
बगरमा हाल सोनाह समूदायको करिब ४० परिवार बालुवा छान्ने र गिट्टी कुट्ने काम गरिरहेको छ । महाकाली नदीको भुजेला क्षेत्रदेखि दोधारा चाँदनी झोलुङ्गे पुलसम्म तीन सयभन्दाबढी विपन्न परिवार अहिले बालुवा र गिट्टी छानिरहेको छ ।
यहाँका अधिकांश सोनाह जातिसँग खेतीयोग्य जमिन छैन भने यो समूदायका धेरै परिवार ऐलानी र नदी किनारका खाली जमिनमा टहरा बनाएर बसिरहेका छन् ।
सोनाह जाति पुस्ताँैदेखि यहाँ मजदुरी गरिरहेको भए पनि करिब एक÷डेढ दशकयता दलित, विपन्न र चौधरी समूदाय पनि बगरमै टहरा बनाएर मजदुरीमा गर्छन् । बगरमा आश्रय लिएर बालुवा, गिट्टी छानिरहेका कञ्चनपुरको बेलौरी नगरपालिका–८ कलकत्ताको जुगमनि चौधरीको दम्पती पनि यहीँ काम गरिरहेको छ ।
“बगरमा सङ्कलन खुलेकाबेला काम गर्न आउन थालेको आठ वर्ष भयो”, चौधरीले भन्नुभयो, “वृद्धावस्था हुँदा भारत गएर काम गर्न सकेनौँ र यही काम गरेर परिवारको खर्च चलाइरहेका छौँ ।”
यहाँको बेलौरी, बेल्डाँडी क्षेत्रका व्यक्तिहरु पनि बगरमै टहरा बनाएर काम गरिरहेका छन् । महाकाली वरपरको तटीय क्षेत्रका दलित एवं विपन्न समूदायका अधिकांश परिवार अहिले बगरमै सङ्घर्ष गरिरहेका छन् ।
यहाँ हरेक वर्ष भीमदत्त नगरपालिकाले नदीजन्य पदार्थ सङ्कलनका लागि ठेक्का दिँदै आएको छ । उक्त रोयल्टीवापतको रकम भीमदत्त र दोधाराचाँदनी नगरपालिकाले बाँडफाँट गर्दै आएका छन् ।
भीमदत्त नगरपालिका वडा नं १३ का अध्यक्ष रामबहादुर बोहराले लामो समयदेखि स्थानीय र जिल्ला बाहिरबाट समेत बगरमा बालुवा, गिट्टी जानेर जीविकोपार्जन गर्ने नागरिक धेरै रहेको बताउनुभयो । “कैलालीको टीकापुरदेखि बेलौरी, बेल्डाँडीबाट गिट्टी छान्न आउनेहरु रातभर बगरमै सुत्छन्”, अध्यक्ष बोहराले भन्नुभयो, “तटीय क्षेत्रका स्थानीय भने दिनभर बगरमा काम गरेर बेलुकी घर फर्कन्छन् ।”
